Semana Santa

Palaspas

 Palaspas, ginugunita ng lahat ang pagsalubong kay Kristo sa Herusalem. Ang mga tao ay nagdadala ng mga palaspas na may mga dekorasyong papel, para bindisyunan ng pari. Sinasabi na ito ang nagpo-protekta sa tahanan sa anumang kalamidad. Sa ibang lugar ito ay sinusunog at ang abo nito ay hinahalo sa banal na tubig at halamang-ugat. Ginagamit ito upang makagaling ng mga sakit sa tiyan.

Pabasa

Tuwing Lunes Santo, nagsusuot ang pari sa misa ng kulay purple. Ang mga banal na imahen sa simbahan ay nababalutan ng purple, na sumisimbolo sa kalungkutan ng mga araw na darating. Sa labas ng simbahan maririnig ang malakas na himig ng mga matatandang babae, ilang lalake, at ng mga kabataaan, na nagsasama-sama sa isang lugar upang bumasa ng Pasyon. Ang gawaing ito ay tinawag na pabasa. Ito ay sinisimulan ng umaga at matatapos ng hatinggabi ng Semana Santa. Iba-iba ang tono nito depende sa pinuno ng pabasa. Mayroong tonong pangmatanda at may tono ring pambata.

Via Dolorosa

Tuwing Miyerkules Santo, may prusisyon ng mga banal na imahen na pagmamay-ari ng mga panatikong pamilya na sinasamahan ng mataimtim na tugtugin. Ang mga apostol na sina Mateo, Juan, at minsan si San Pedro ay kasama rin sa prusisyon. Sa ibang lugar ay hindi kasama si San Pedro bilang parusa sa pagsisinungaling na di niya kilala si Kristo. Si Veronica ay makikitang may hawak na belo na ipinunas niya kay Kristo.

Nanduon din ang Tatlong Maria. Sila ay sina Maria Jacobe na may hawak na walis upang linisin ang puntod ni Kristo pagkatapos ng Kanyang libing; si Maria Magdalena, ang may hawak ng bote ng alak na ginamit niya upang linisin ang paa ni Kristo sa isa nitong pagpupulong; at si Maria Salome, hawak ang insenso upang gamitin sa libing ni Kristo. Ang imahen ni Kristo sa Gethsemane ang unang ipinuprusisyon. Sinusundan ito ng unang istasyon ng krus, kung saan kinondena si Kristo ng kamatayan. Sumunod ang imahe ni La Pacensia, na inilalagay sa ulo ni Kristo ang koronang tinik. Sumunod ang kilalang imahen ng Nazareno na may dalang krus. Ang nasa likod niya ay Mahal na Ina na pasan-pasan din ang mabigat na krus sa kanyang puso. Kilala ang Mahal na Birhen bilang Mater Delarosa o Ina ng Dalamhati.

Visita Iglesia

Tuwing Huwebes Santo, ang nakagawiang pagbisita sa pitong simbahan bago makinig ng misa ay tinawag na visita iglesia. Pinaniniwalaan na sa unang beses na pagtuntong mo sa simbahan, maaaring sabihin ang iyong nais matapos dasalin ang tigatlong Ama Namin, Aba Ginoong Maria, at Luwalhati sa Ama.

Paghuhugas

Tuwing Huwebes Santo, sa misa sa hapon ay inilalarawan ang huling hapunan ni Hesukristo kasama ang kanyang mga apostol. Walang kumakanta at walang batingaw. Ang tanging maririnig lamang ay ang kalabog ng kahoy na tagapalakpak, kilala sa tawag na mastraca.

Sa ibang nayon, ang pari at ang iba ang labindalawang apostol ay pupunta sa bahay ng isa sa kanila, para sa isang pribadong hapunan.

Ang Vigil, Adoracion Nocturna, ay ginaganap sa simbahan pagkatapos ng hapunan hanggang hatinggabi. Nagdarasal sila upang samahan si Kristo sa kanyang paghihirap sa Gethsemane, na kung saan nagunita na niya ang magiging paglilitis kinabukasan.

Panata

Tuwing Huwebes at Biyernes Santo, makikitaan ang mga kalsada ng mga taong nagpepenitensya, o nagpapanata. Ang iba ay sumasama sa senakulo at ang iba naman ay pinapahirapan ang sarili. Ang isa pang uri ng penitensiya ay ang pagpapatali sa krus. Sa ibang lugar sa Pilipinas, ipinapako ang tao sa krus.

Ang iba ay nananatiling ganito mula ng ilang minuto hanggang tatlong oras. Ang ilan sa kanila ay nawawalan ng malay dahil sa sakit na nararanasan nila habang nakapako sa krus.

LITO AKO!

BASAHIN MO!

Medyo nakakalito ang kalakaran dito sa mundo, ibat-ibang prinsipyo at paniniwala ang nakapaligid sa tao...

Marahil ay sadyang pinanganak tayong ganito, laging complikado at ewan ko rin kung bakit nag aaway away sila habang ang iba naman ay walang kibo o ni ho o hay sa tabi nila...

Medyo nakakaluka din kasi ang galaw ng bawat  tao, di mo mahulaan ang laman ng kanilang sentido...

At nagtataka rin ako kung bakit nga ba isa lang ang Diyos, subalit ibat iba naman ang kanilang paraan sa pagsamba ng kanilang anito...

Ang mga Kristyano

Mula sa Bibliya...

Sa loob ng labing-pitong daang taon ang Kristiyanismo ay nahubog sa teolohikal na sistema na nababatay sa Griyegong pilosopiya at sistemang nauugnay sa Neo-platonismo. Ang paniniwalang may iisang Diyos ang pinakasimpleng mensahe ng bibliya sa pinagbuklod na pahayag ng Diyos sa tao sa dalawang testamento ay iniiba at di-tumutugma dahil sa kapakanan ng kapangyarihan at sa kapangunahan ng mundo.

Ang huling resulta ay kung ano ang naiintindihan sa kayarian katulad ng inihain sa kapulungan ng Nicaea (c. 325 AD), Laodecea (c. 366 AD), Constantinple (381 AD), at Chalcedon (451 AD). Ang kayarian ang siyang bumago sa pag-unawa sa Diyos sa pamamagitan ng mga naisulat nasiyang lumikha sa Tatlong Persona. Ang kapulungan ng Laodicea (canon 29) ay lumabag din sa araw ng pangilin, bilang kapalit, tinanggap nila ang paganong pista mula sa Linggong pagsamba patungo sa Disyembreng Pista ng Araw at ang Mahal na Araw ay ipinalit sa Paskuwa. At ang isa pang napalitan ay kung paano unawain ang paraan at kautusan sa bibliya na dapat ipaliwanag. Ang kautusan n ibinigay kay Moises ay sinasabing hindi na kaugnay-ugnay at ang Bagong Tipang pahina na ipinaliwanag muli upang bigyang katarungan ang kasalukuyang paganong gawi.

Isang halimbawa, ang batas sa mga pagkain na inalis dahil sa maling paggamit ng Gawa 10 at ng iba pang kasulatan. Madaling nakita ang epekto nito sa kalusugan ng tao. Subalit, ang resulta sa kapaligiran ay tunay na makikita lamang pagkalipas ng mga dalawang libong taon. Ang pagkaputol ng ikot ng pagkain (food chain) ay kinabibilangan ng, sa malalaking antas, na pagkonsumo ng pagkaing ipinagbabawal sa bibliya.

Ang pagkapeste ng mga lupain ay makikita lamang pagkatapos na ang lupa ay sairin ng hindi pagsunod sa hubileong sistema at ang pagpapahinga sa lupa dahil sa di-mabuong pag-uugnay sa kalendaryo na nababase sa ikalabing-siyam na taon ng siklo ng buwan ang pagpapakilala ng arawang kalendaryo na siya mismong pangunahing hakbang sa pagpuksa sa pang-unawang huwarang modelo at siklo na itinatag ng Diyos na natayo para sa likas na armonya.

Ang Kristiyano ay may maliit lamang na pagkakatulad kung mayroon man sa orihinal na Kristiyano. Ang pag-usbong ng Islam at ang gulo sa kanila ay walang pasubaling resulta ng maling sistema ng Kristiyano na nakatakda na sa Europa at sa Kanlurang Asya sa pamamagitan ng sistemang teolohikal ng Griyego na ginagamit ang teolohiyang Cappadocian na base sa paniniwalang may tatlong Diyos at tinangkang mistikal na pagbuklurin ito sa Diyos at bilang Diyos.

Ang paniniwalang may tatlong Diyos ay ‘di nagtagumpay. Ang huling resulta sa ikalabing-pitong daan taon ng maling doktrina ay naging malapit na pagkawasak ng planeta at ang pag-uusig sa mga tao na tunay at nagpupumilit na sumusunod sa kautusan ng bibliya.

Ang layunin ng gawaing ito ay ihiwalay ng malinaw at simple sa posibleng paraan ang tunay na mensahe ng Bibliya at ng Bagong Tipang iglesia sa ilalim ni Hesus Kristo at ng mga apostoles. Walang alinlangan ang ibang tinatanging pabula ay mahahamon at wawasakin sa kung ano ang sinasabi dito. Ang gawaing ito ay isinulat upang ito ay malapit hangga’t maaari sa serye ng biblikang pahayag o bigay-kahulugan na sumusuporta sa binabanggit ng teksto. Sa ganoong paraan ang pag-aaral sa gawaing ito ay hindi naman malabo at ang nilalaman ng pahayag ay malinaw. Na kung saan posibleng ang kumpletong hanay ng teksto sa isang paksa ay nakatala upang maiwasan ang lahat ng lumalaganap na gawi ng pag-uulit ng bukod o pag-uulit ng maling pagbuo ng teksto. Ang ibang biblikang teksto ay pangkaraniwan huwad (e.g. 1Jn. 5:7 KJV; 1Tim. 3:16 KJV mula sa Codex A), o maling pagsasalin (1Cor. 15:28 RSV etc; Apo.3:14 NIV at iba pa), ginawa upang salungatin ang teksto na sinusuportahan ang paniniwalang may tatlong Diyos o Cappadociang sistema kung kailan naipakita ang pagbubukod.

Sa pagbabalik ng Mesiyas muli niyang ipakikilala ang kabuuan na sistema ng kautusan na ibinigay niya kay Moises sa Sinai. Lahat ng Kristiyano ay may obligasyong kilalanin at isagawa ang sistema ng pamumuhay at pagsamba na ipinapakita ng Bibliya. Ang Kristiyano ay obligadong tularan ang paraan ng pamumuhay ni Hesus Kristo at mabuhay sa sistemang ipinakilala niya ng nabubuhay pa siya bilang tao at bago nagkatawang-tao. Ang gawaing ito ay inaalay sa pagllikha ng buong sistema na nagkakaisa at madaling kilalanin na paraan upang ang maling sistema ng ikalabing-pitong daan taon ay maaari ng tanggalin at ang orihinal at totoong paraan ay maaari ng ipakilala at isagawa sa buhay ng lahat ng tao kahit anupaman ang ginawa nila sa nakaraan. Ang atin tungkulin ay tawagin ang mga ito sa pagsisisi at pagbabagong-buhay.

Eloah ang Diyos ng Lumang Tipan at ang Templo at ang diyos ni Hesus Kristo sa Bagong Tipan. Ang Templo sa Herusalem ay ang tahanan ng Eloah (Ezra 4:24; 5:2,13,15,16,17; 6:3,5,7,8,16,17; 7:23). Siya ang Eloah ng Israel (Ezra 5:1; 7:15), ang makapangyarihang Eloah ng langit (Ezra 5:8,12). Siya ang dahilan ng pagpapakasakit sa Templo (Ezra 6:10) na siyang dahilan ng pamamahay ng kanyang pangalan (Ezra 6:12). Siya ang nag-utos ng pagtatatag ng Templo (Ezra 6:14) at ang mga pari ang siyang tumatayong tagapaglingkod niya (Ezra 6:18; 7:24) at gumagawa ng kanyang nais (Ezra 7:18). Ang kautusan ay kautusan ng Diyos sa langit (Ezra 7:12,14). Sa mga nakakaalam ng kautusan ng Diyos ay dapat ituro sa mga ‘di pa nakakaalam (Ezra 7:25) at ang paghusga ay sa kautusan ng Diyos (Ezra 7:26). Ang katauhang ito ay ang Ama na siyang nag-iisang Diyos at kataas-taasang Diyos, ang Ama ng Mesiya at lahat ng anak ng Diyos.

Ang paniniwala ng mga Iglisia ni Cristo..

KASAYSAYAN

Ang nilalaman ng kasaysayan ng Iglesia ni Cristo ay nakasasalay at umiikot sa ikadalawampung siglo, na makikilala sa pagbangon ng mga kilusang laban sa kolonyalismo sa mga kanayunan, na kadalasan ay may temang pangrelihiyon. Sa panahong ito, ang mga misyonaryong mula sa Amerika ay nagpakilala sa kulturang Pilipino ng mga mapagpipilian sa Katolisismo na siya namang pamana ng mga Kastila.

Sa kanyang pagsasaliksik sa katotohanan mula pagkabata, si Felix Manalo ay nagpalipat-lipat sa iba't ibang samahang pangrelihiyon. Naging bihasa siya sa mga turo ng kanyang nasamahang relihiyon subalit sa bawat isa ay mayroon siyang nakitang mga kakulangan. At sa ganitong pagkabigo ay sinubukan din niya ang mga samahang ateista at agnostiko. Subalit maging ang mga ito ay hindi napunan ang kaniyang pangangailangang espiritual. Isang araw, gamit ang mga panitikang naipon niya mula sa mga relihiyong kanyang nasamahan, at dala maging ang bibliya, siya ay nagkulong sa isang silid at doon sinimulan niya ang pangsariling pagsasaliksik sa tunay na relihiyon. Pagkatapos ng tatlong araw at gabi, lumabas siya dala ang mga aral na siyang magiging saligan ng mga turo ng Iglesia ni Cristo.

Nagsimula ang INC sa kakaunting kaanib nuong Julio 27, 1914 sa Punta, Santa Ana, Maynila na ang punong ministro ay si Manalo. Ipinalaganap ni Manalo ang kanyang mensahe sa kanyang pook at unti unti niyang napalaki ang Iglesya. Ipinagwalang bahala ito ng Iglesya Katolika sa paniniwalang ito ay lalagpak. Inakala nila na ang paglaki ng Iglesya ay dahil lamang sa ito ay isang bagong bagay, gaya ng Protestantismo. Naniwala sila na hindi makakatindig si Manalo sa mataas ng uri ng kaalamang pangteologo ng Katoliko. Subalit nagpatuloy ang paglaki ng Iglesya maging sa gitna ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Nuong 2005, pormal na kinilala ng Iglesya Katolika ang pagiral ng Iglesya ni Kristo at binansagan ito na isa sa mga lumitaw na may kapanyarihang pangkating pagrelihiyon. Malayo na ang narating ng Iglesya mula ng kanyang pagkatatag. Ngayon, ang mga ministro ang Iglesya ay kasing bihasa na ng kahit aling mangangaral Kristiano, at kayang makipagmatwiranan sa banal na kasulatan maging sa orihinal ng griyego.

Nang lumalaki na ang bilang ng organisasyon, humirang siya ng mga delegado para magpakilala ng turo ng Iglesia ni Cristo sa ibat ibang lupain, kabilang na ang mga nasa labas ng bansa. Noong namatay si Felix Manalo, taong 1963, ang kaniyang anak na si Eraño Manalonaman ang siyang humalili bilang ehekutibong ministro o Tagapamahalang Pangkalahatan at si Eduardo V. Manalo naman ang "deputy executive minister" o II Tagapamahalang Pangkalahatan.

Umabot na sa limang daang libo apat na raan (5,400) kongregasyon na kung tawagin ay lokal sa mahigit na 90 na bansa at territoryo sa buong mundo ang inaabot ng Iglesia ni Cristo.Kilala rin ang Iglesia ni Cristo sa Hawaii at California, dalawang estadong kilala sa dami ng imigranteng Pilipino. Bagamat hindi naglalabas ang Iglesia ni Cristo ng tunay na bilang ng kanilang miyembro, ang Catholic Answer ay naniniwala na sila ay maaring nasa pagitan ng 3 hanggang 10 milyon.

Sa Pilipinas, may programang itinatanghal at sumasahimpapawid sa radyo DZEM-AM-954kHz, DZEC 1062 kHz-AM at telebisyon Net 25, dalawang istasyong pag-aari ng INC at maging sa GEM-TV Channel 49-UHF ng Eagle Broadcasting Corporation.

Sa Hilagang America, isang programang pantelebisyon ang may pangalang "The Message" na produced naman ng Iglesia ni Cristo sa San Francisco Bay Area. Sa kasalukuyan ito ay naisahihimpapawid sa Estados Unidos at Canada at sa ilang bahagi ng Europa. Ang tatlumpong minutong programang ito ay tinatampukan ng ibat ibang pagtalakay ukol sa mga aral na sinasampalatayanang aral ng Iglesia Ni Cristo.

Mayroon ding magasin para sa kongregasyon sa buong mundo na may pamagat na "God's Message" (kilala rin sa dating tawag na Pasugo). Ang God's Message ay naipiprinta sa Tagalog at Ingles na edisyon. Mayroong mga edisyon na parehong may Tagalog at Ingles. Ang magasin na ito ay binubuo ng mga liham sa editor, balita sa mga lokal sa buong mundo, relihiyosong tula, at mga artikulo hinggil sa pananampalatayang pang Iglesia ni Cristo, direktoryo ng mga lokal sa labas ng Pilipinas, at nagpapalabas din ng mga talapalabas ng mga serbisyong pagsamba. May mga pamphlets din na ibinibigay sa mga miyembro na nagpapakilala sa mga paunahing tagapagsalita tuwing mayroong nakatakdang pagsamba.

Mayroon ding gawaing naglalayon nang pagtulong sa mahihirap. Nakapagtatag na sila ng pabahay gaya ng "Tagumpay Village" at nagbibigay ng libreng gamutan at serbisyong dental sa mga proyektong gaya ng "Ling

Ang pagsapi sa Iglesia ni Cristo ay ibinibigay sa pamamagitan ng bautismo. Ang sinuman na gustong mabautismuhan ay dapat munang sumailalim sa mga Bible study on doctrines, kung saan itinuturo ang dalawampu't anim na doktrina, matapos nito ay susubukin sila sa mga pagsamba na inaabot ng anim na buwan o mahigit pa kung hindi tuloy-tuloy. At kung ang aanib ay nagpasya na at tiyak nang sumasampalataya sa mga doktrina ay saka lamang sila tatanggap ng banal na bautismo. Kapag sya ay nakarehistro na sa kanilang lokal, sya ay binibigyan ng tarheta kung saan ay dapat itaob tuwing sasamba. Sa Estados Unidos, meron tatlong karagdagang aral na itinuturo na karamihan ay naglalaman ng impormasyon ukol sa bahay sambahan at ang pagsisimula nito sa Pilipinas. Ang mga aral na ito ay nakasulat sa libro ng doktrina na isinulat ni Eraño G. Manalo na pinamagatang Fundamental Beliefs of the Iglesia ni Cristo. Ang libro ay ibinibigay sa mga ministro, ebanhelikal na mangagawa, at mga estudyanteng ministro ng INC. Bawat aral ay madalas na nagtatagal ng kalahati hanggang isang oras.

Source: (http://tl.wikipedia.org/wiki/Iglesia_ni_Cristo)

The 7th Adventist

As a Christian church, Seventh-day Adventists are a faith community rooted in the beliefs described by the Holy Scriptures. Adventists describe these beliefs in the following ways:

God's greatest desire is for you to see a clear picture of his character. When you see Him clearly, you will find His love irresistible.

For many, "seeing God clearly" requires that they see God's face. However, how He looks is not the issue. Seeing and understanding His character is what's most important. The more clearly we understand Him, the more we will find His love irresistible. As we begin to experience His love, our own lives will begin to make more sense.

God most clearly reveals His character in three great events. The first is His creation of man and woman--and His giving them the freedom of choice. He created humans with the ability to choose to love Him or to hate Him! The death of Jesus Christ, God's only Son, on the cross as our substitute is the second great event. In that act He paid the penalty we deserve for our hateful choices toward God and His ways. Jesus' death guarantees forgiveness for those choices and allows us to spend eternity with Him. The third event confirms the first two and fills every heart with hope: Christ's tomb is empty! He is alive, living to fill us with His love!

Jesus' disciple John wrote that if everyone wrote all the stories they knew about Jesus, the whole world could not contain them. Our knowledge of God helps us understand His love, character, and grace. Experiencing that love begins a lifelong adventure in growth and service. This knowledge and experience powers our mission to tell the world about His love and His offer of salvation.

Scripture is a road map. The Bible is God's voice, speaking His love personally to you today.

The Bible speaks the Creator's directions to us, like a detailed road map that clearly shows the exit ramp directly into heaven. It is also much like an owner's manual for a life ready to be lived on the cutting edge of liberty.

Sometimes His voice speaks through stories, such as those of David and Goliath, Ruth and Boaz, Naaman's little servant girl, Christ on the cross, and fisherman Peter learning how to tend sheep. Some of these stories teach us how to handle the troubles we face each day. Others fill us with hope and peace. Each of them is like a personal letter from God to you.

Portions of Scripture are direct instructions and laws from God such as the Ten Commandments, recorded in Exodus 20. These tell us more about God and His expectations for us. When people asked Jesus to summarize these commands, He focused on the way God's love affects the way we live. "Love the Lord your God with all your heart, mind, and soul," He said. "And love your neighbor as you love yourself."

On other pages the Bible gives God's practical advice and encouragement through parables, lists, promises, and warnings. Amazingly, though many different writers throughout thousands of years wrote the Bible, each page describes the same God in ways we can understand and apply in our lives today. This book is always His voice talking personally to anyone who is willing to read and hear.

God loves us even when we choose to reject His love. In those times He allows us to walk away into the life of our own choices. Yet He is still there, always ready to redeem us from the results of our decisions.

Jesus is the one who never changes in a universe that always does. Jesus is Creator, Sustainer, Saviour, Friend, God's Son, and God Himself!Everything in this world is always changing, even our desires, interests, skills, and body shapes. But Jesus? He's consistent. He's always the same. Sure, He's always surprising us and touching our lives in thousands of new and different ways, but His character is unchanging. He's God's Son, the Creator, our Saviour, and Friend. 

(source:http://www.adventist.org/beliefs/  )

MUSLIMS VIEW THEIR HISTORY

According to Cesar Adib Maju,muslims throughout the world generally have tended to look at their history as a process tending towards justice, provided men make the effort to work for it. But more than this, there is the widespread belief that the historical process is not solely the result of Man’s intentions and actions but there is also the Merciful and Compassionate Deity who is involved in the direction of such a process. Thus, concomitant with the belief that life on earth is a severe moral test, there is always the hope that living the Islamic way of life makes it more purposive and tends to bring about a social situation where justice and good life become operative.

Because of all this, it becomes understandable why Muslims in the Philippines believe that the coming of Islam to the Philippines, and hence their being Muslims, constitutes an instance of Allah’s mercy and graciousness. Also understandable is the belief that their bitter wars against the Spaniards and Americans, their resistance to any form of European colonial design or foreign economic exploitation, and even their internecine quarrels and the chronic epidemics that have visited them have served to maintain their integrity as an Islamic Community.

Buddhism

Buddhism (Bauddha Dharma) is religion and philosophy encompassing a variety of traditions, beliefs and practices, largely based on teachings attributed to Siddharta Gautama commonly known as the Buddha ("the awakened one"). The Buddha lived and taught in the northeastern Indian contentment  some time between the 6th and 4th centuries BCE. He is recognized by Buddhist as an awakened or enlightened teacher who shared his insights to help sentiments being end ignorance (avidya) of dependent origination, thus escaping what is seen as a cycle of rebirth.

Two major branches of Buddhism are recognized: Theravada ("The School of the Elders") and Mahanashri and Southeast asia. Mahayana is found throughout East asia and includes the traditions of Pure land Zen, Nichiren Buddhism Tabiten Buddhism,Shigton, Tiantai and Shinnyoen. In some classifications —a form of Buddhism practiced in Tibet and Mongolia—is recognized as a third branch, while others classify it as a subcatagory of Mahayana. "The Great Vehicle". Theravada has a widespread following in

While Buddhism remains most popular within Asia, both branches are now found throughout the world. Estimates of Buddhists worldwide vary significantly depending on the way Buddhist adherence is defined. Lower estimates are between 350–500 million.

Buddhist school vary on the exact nature of the path to liberation, the importance, and especially their respective practices. The cardinal doctrine of dependent origination is the only doctrine that is common to all Buddhist teachings from Theravada to to the extinct schools. The foundations of Buddhist tradition and practice are the three jewels: the Buddha, the Dharma  (the teachings), and theSangha (the community). Taking "refuge in the triple gem" has traditionally been a declaration and commitment to being on the Buddhist path and in general distinguishes a Buddhist from a non-Buddhist.